In herinnering Theo van Gogh

Ter herinnering aan de moord op Theo van Gogh (2 november 2004) een 'protest'-gedicht van Gerrit Komrij.

De zittende politicus

 

Hij heeft nog nooit gedanst. Hij kent zijn doel.
Nog nooit is op zijn vale klerkensmoel
Zomaar een lach verschenen, maar die nacht,
Nadat de gek de nar had omgebracht,
Kroop hij zijn bed uit, glimmend van de pret,
En maakte hij onbespied een pirouette.
Dank, dank, riep hij, het monster is geveld.
Hij oefende het woord ´geschokt´ voor morgen
En sliep als twintig ossen kunnen slapen.

Straks is hij, voor de camera, vol zorgen.
Natuurlijk is hij zwaar tegen geweld.
Daar klinkt verdomd weer zijn belegen lied.
Hij loopt op straat, ondragelijk rechtschapen,
En ziet nog steeds het echte monster niet. 

Gerrit Komrij