Heeft de Kerk van het Vliegende Spaghetti Monster de vereiste ernst?

In de Kerk van het Vliegende Spaghetti Monster bedekken wij zo veel mogelijk ons hoofd met een vergiet. Er zijn gelovigen die hun hoofd ook willen bedekken op hun foto in het paspoort. Maar dat gaat zo maar niet. Er kwam in augustus 2018 een rechtszaak van bij de Raad van State. Ze begrepen de theorie wel bij de Raad getuige de mooie samenvatting van het gedachtengoed:

"Pastafarians stellen dat de wereld is geschapen door een onzichtbaar vliegend spaghettimonster. Deze godheid gaf volgens de verhalen tien stenen tabletten aan Mosey, de eerste piraat, die per ongeluk twee tabletten liet sneuvelen. Zo kwam het pastafarisme aan acht centrale aansporingen of 'liever-nietjes', die terug te vinden zijn in teksten als 'The Old Pastament'. Deze en andere teksten en gebruiken van het pastafarisme zijn parodieën op elementen van het christendom en rijk aan satirische woordspelingen. De oprichter van de stroming beschreef het vliegend spaghettimonster in zijn protest tegen het voornemen om op Amerikaanse scholen 'intelligent design' als gelijkwaardig alternatief voor de evolutietheorie te presenteren. Volgens de oprichter zou dan ook het pastafarisme moeten worden onderwezen".

Maar de uitspraak is teleurstellend. Het pastafarisme is geen godsdienst omdat het ontbreekt aan 'de vereiste ernst en samenhang'. Ze bedoelen: te weinig uitgestreken smoelen zoals gebruikelijk in de reguliere godsdiensten (én de kat knijpen in het donker).
Hadden wij iets anders mogen verwachten van een instituut waarvan de adviestak jaren geïnfiltreerd is door CDA en rechtsvoorgangers, die nog even mogen grootverdienen nadat hun politieke carrière in het slop is geraakt? U mag het zeggen.

Een beminde gelovige