Huis-tuin-en-keuken vogelaar

Vijf jaar geleden kon ik nog geen koolmees van een pimpelmees onderscheiden. Door een tuin is dat veranderd. Ik blijf op afstand van de fanatieke vogelaar. Die zoekt zeldzame gevallen en jaagt ze vervolgens weg met massaal uitgerukte andere vogelaars. 

Ik kijk liever naar het dagelijkse leven van de tuinvogel: hoe en wat ze eten (hun tafelmanieren), hoe ze baden in mijn waterbak, hoe en wanneer ze dreigen en (soms) vechten, waarom mijn nestkastjes er zo vaak voor niks hingen, hoe ze jonkies krijgen en verzorgen (overwerk). En wie de baas is aan de voedertafel (ik voer de vogels ook gewoon in de zomer, dat mag tegenwoordig van de Vogelbescherming).

De ekster is baas. In de tuin zat een gezin in een indrukwekkend nest mét een dak. Een buurman vond dat ik het nest moest weghalen omdat eksters wel eens een jong vogeltje opeten. Je hebt dus blijkbaar goede vogels en slechte vogels. Dat is natuurlijk grote onzin. Er is immers nooit sprake van wreedheid, alleen van honger.

Voer komt niet steeds terecht bij de rechthebbenden. De speciale pindakaas met meelwormen is voor de koolmezen. De kauwen en de eksters zijn het daar niet mee eens en hangen als trapezewerkers onder het afdak van de schuur te slingeren of doen alsof ze een enorme kolibrie zijn en pikken de heerlijkheden mee in fladderende stilstand. Zo'n potje is in de winter in twee dagen leeg. De mussen laten elkaar aardig met rust en ze eten samen in no time hun bord leeg, net sprinkhanen.

De roodborst kijkt gemeen. Is een 'lone wolf'. De merels hebben altijd haast. Opzij, opzij, opzij. Het meest gestreste vogelvolk. Laten zich in de winter koeioneren door de kramsvogel die heer en meester is en alles en iedereen aanvalt. Gek op appels. De koolmees wint het van de pimpelmees. Zijn stropdas is zwarter en groter (black collar crime?). De krachtigste snavels hebben de vinken en de groenlingen. Ze pletten met gemak alle zaden. Ze zijn goed gecamoufleerd. De houtduif marcheert over de rest heen. Hij heeft een Pruisisch-militaristische uitstraling en een dito dreiggedrag.

Je ervaart de onverbiddelijkheid van de sterkere in de vogelwereld. Geen sociale voorziening voor de houtduif met één pootje. Zijn soortgenoten jagen hem weg en hij mag erbij als de anderen genoeg hebben.
Spreeuwen zijn mooi en slim. Onttrekken zich aan het geruzie, zijn niet bang (integendeel) en zijn gewoon bezig met (door)eten. Stijgen op mijn lijstje favoriete vogels. Ik zag zelfs een witte spreeuw. Vreemd gezicht. Hij had maar een paar zwarte stukjes.

De nestkastjes zijn in trek, dat heeft jaren geduurd. Ze werden alleen gebruikt als overnachtingsplek. Tuinvogels moeten wennen en nemen daar de tijd voor.

Het meest hou ik van het winterkoninkje. Zingt als Bianca Castafiore.