Discordianisme, Gij zult niet geloven wat gij leest

Mijn persoonlijke kritiek op de Kerk van het Vliegende Spaghetti Monster is dat je er als gelovige dik wordt. Ik weeg nu al vijf kilo te veel. Dat komt doordat je als 'pastafarian' en 'spagnost' natuurlijk enorm veel koolhydraten binnen krijgt.

Daardoor ben ik geïnteresseerd geraakt in een godsdienst 'light' (sommigen spreken van een 'parodiërende' godsdienst).

Ik heb het over 'Discordianisme'. De paradox is een veel gebruikt uitdrukkingsmiddel in het Discordianisme, deels gebaseerd op  denkbeelden van Nietzsche, van Zen, van Taoïsme en van het postmodernisme, maar meestal net weer met een spottende draai.

Het vijfde gebod luidt:
"A Discordian is Prohibited of Believing What he Reads" (dit lijkt op de Epimenides paradox: "alle Kretenzers zijn leugenaars, zei de Kretenzer").

Subversieve humor is in ieder geval een belangrijk instrument van én de geesteshouding in het Discordianisme. Zei niet de Vlaamse auteur Karel Jonckheere dat het in de heilige boeken vooral aan humor ontbreekt? Het Discordianisme maakt een hoop goed, net als overigens de leer van het Vliegende Spaghetti Monster en van het Bokononisme.

Het Discordianisme lijkt zichzelf geregeld tegen te spreken, maar daar zit hem nou net nou de kneep: het wil daarmee een kritiek zijn op het idee van een ware en exclusieve reli-doctrine die zo veel geweld en domheid brengt in de wereld.