Plotselinge doofheid 2 ('sudden deafness')

Ik heb eerder beschreven hoe ik plotseling doof werd aan één oor. Twee maanden na het begin van de kwaal kreeg ik de uitslag van de mri scan. "Er was niks te vinden in uw hoofd" zei de dokter. "Nou dat lijkt me onwaarschijnlijk" probeerde ik grappig te wezen omdat ik een kast vol diploma's heb.

De conclusie is dat het een virus geweest is en niet een brughoektumor of de ziekte van Ménière.

Goed nieuws natuurlijk maar ook vervelend want ik ben nog steeds doof. We moeten afwachten of het misschien nog beter wordt zegt de KNO arts. We wachten één jaar of er nog wat verandert. Maar 'garantie tot de deur': het gehoor kan ook gewoon voor altijd weg blijven. Dan moet je roeien met de oren die je hebt.

Gelukkig is mijn andere oor goed, dus zeggen dat ik met één oor in het graf sta, zou enigszins overdreven zijn.

Ik besluit mijn leven ingrijpend te veranderen en deze keer blijvend en niet zoals de vorige tien keer. Ik moest aan Woody Allen denken die zei over zo'n moment dat je leven door elkaar schudt: 'Ik zag mijn hele leven aan mij voorbijflitsen, maar het vreemde was dat ik er niet in voorkwam'.