Het is lente volgens de kalender. Af en toe is er een bleek zonnetje, maar ook snijdende wind en nachtvorst, geen regen gelukkig. Overal staan de lammetjes in de wei. Voor veel mensen het vrolijke teken van nieuwe energie. Wat een vrolijk gezicht als het zonnetje schijnt. Kijk ze huppelen en springen. Wat lief! Hier op het eiland is al jaren een lammetjes wandelroute, door het Corona virus is dat er even niet bij.
Maar zal ik U eens even wat zeggen? Lammetjes in de wei is vaak, zeker eind maart, verzwegen dierenmishandeling. Er is geen aandacht voor want de VVV's laten zich de marketing van het nieuwe seizoen niet afnemen. En voor de meeste boeren is het handel. Hun stallen zijn te klein voor al het nieuwe leven, dus hup naar buiten. Maar er is een achterkant van de medaille. Je moet eens zien hoe ze er bij staan als het bitterkoud is bij een oostenwind of de nachtvorst. Deze kleine beestjes hebben nog geen lekker vachtje en weinig boeren zorgen voor extra beschutting in de wei. Daarom liggen de lammeren achter voederbakken of langs de slootkant. Soms vriest er één dood, maar in de kou en de regen zien ze er allemaal abominabel uit. Ik vind het vreselijk om te zien. Sommige boeren zijn zorgzamer. Soms houden ze er rekening mee bij het 'aflammeren' en houden ze de beestjes wat langer op stal.
Maar vergeet niet dat de meeste lammetjes geen schapen worden en als ze vier tot twaalf maanden oud zijn, worden geslacht.
Geef mij de narcissen maar!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten